Pierwszy okres rozliczeniowy nEHS jest podzielony na dwie fazy:

W pierwszej fazie 2021-2025 - zwanej również fazą wstępną - nEHS działa mniej więcej jak podatek. Przy sukcesywnie rosnących stałych cenach od 25 euro za tonę w 2021 r. do 55 euro za tonę w 2025 r., giełda energii w Lipsku, European Energy Exchange (EEX), będzie sprzedawać tyle certyfikatów, na ile będzie popyt.

Jeśli popyt na certyfikaty w danym roku przekroczy przydziały emisji wydane przez UE, Niemcy muszą albo dokonać kompensacyjnych redukcji emisji w innych sektorach krajowych poza nETS, albo zakupić przydziały emisji od innych państw członkowskich UE, które przekroczyły swoje cele emisyjne.

Uprawnienia do emisji (nEZ), które mają być zarządzane na rachunku rejestru nEHS, mają dwa oznaczenia:

• znacznik identyfikujący rok kalendarzowy, na który uprawnienie zostało wydane
• drugie oznaczenie wskazujące okres rozliczeniowy, na który uprawnienie zostało wydane.

Certyfikaty wydane na rok X nie mogą być wykorzystane do umorzenia w roku X+1. Oznaczenie roku kalendarzowego wynika ze ścisłej struktury cenowej. Tylko za pomocą tego oznaczenia można wykluczyć możliwość przeniesienia uprawnień na przyszłe lata ("bankowanie") w latach o stałej cenie, zapobiegając w ten sposób kosztownej sprzedaży uprawnień zakupionych tanio w poprzednim roku.

Wypełnienie obowiązku umorzenia za rok sprawozdawczy można jednak zawsze wykonać za pomocą certyfikatów wydanych w latach następujących po roku sprawozdawczym.

W drugiej fazie 2026-2030 nEHS odpowiada niemal dokładnie europejskiemu systemowi handlu emisjami EU-ETS.
Po fazie wstępnej, dystrybutorzy będą musieli kupować certyfikaty emisji w ustalonym korytarzu cenowym od 55 euro do 65 euro za tonę na aukcjach po raz pierwszy od 2026 roku.

W 2025 r. zostanie podjęta decyzja, czy od 2027 r. cena powinna być kształtowana swobodnie na rynku. W fazie 2 uprawnienia mogą być zasadniczo przenoszone z roku na rok w ramach okresu rozliczeniowego.