Podczas gdy w Europie jest obecnie około 11.000 operatorów instalacji, którzy są włączeni do obowiązkowego  udziału w EU-ETS, w Niemczech jest około 1.900 operatorów.
To, czy zakład podlega handlowi uprawnieniami do emisji, zależy ostatecznie od określonych wartości progowych. Wszystkie obiekty energetycznego spalania o nominalnej mocy cieplnej co najmniej 20 MW są zobowiązane do uczestnictwa w EU ETS. Zakłady w energochłonnych gałęziach przemysłu, takich jak huty stali, cementownie, rafinerie, muszą przekroczyć określoną dla danej gałęzi przemysłu wielkość produkcji, aby podlegać obowiązkowi handlu uprawnieniami do emisji. 

Od 2013 r. przemysł chemiczny i aluminiowy jest również w znacznym stopniu objęty systemem EU ETS, ponieważ od tego czasu oprócz CO2 przedmiotem handlu emisjami są również gazy cieplarniane: podtlenek azotu (N2O) i perfluorowane węglowodory (PFC), które są znacznie bardziej szkodliwe dla środowiska.
Od 2012 r. do handlu uprawnieniami do emisji włączono również ruch lotniczy. Dotyczy to obecnie wszystkich operatorów statków powietrznych, którzy wykonują loty w obrębie państw członkowskich EU-ETS lub pomiędzy państwami członkowskimi EU-ETS.

Nie ma powodu, aby dobrowolnie uczestniczyć w unijnym handlu emisjami. Ci, którzy nie spełniają ustawowych progów, nie są dopuszczani do udziału.